Zo in de loop van mijn bloggerscarrière heb ik heel wat wijnen toegezonden gekregen, gevraagd en ongevraagd. Soms kan de pakketpost het niet bijbenen, soms is het weer weken stil. Begin april was het spitsuur, vooral met ongevraagde pakketten, en kwam er rijp en groen over onze deurmat.
De meest opvallende wijnen waren zonder enige twijfel deze drie, afkomstig van de Aldi. De prijs? Slechts € 2,99 per fles. Het vervelende van deze wijnen: ze waren nog gewoon drinkbaar en lekker ook. Of dit jolige drietal met die lage prijs echter recht doet aan het product wijn: ik waag het te betwijfelen. Voor dat geld kan een wijnproducent zelden een eerlijk product op de markt zetten. De kosten van druiven, flessen, etiketten, schroefdop, vervoer, belasting en accijns zijn vaak al meer dan wat de consument bij de prijsstunter ervoor betaald. Zelf zal ik deze wijnen dan ook nooit of te nimmer kopen. Maar wie uit is op goedkoop en toch acceptabel kan met Mr Merlot, Mrs Chardonnay en Miss Rosé helaas niet mis grijpen.
Kijk verder vooral niet naar de informatie op de etiketten: de aanduidingen zijn tamelijk misleidend en zeker niet allemaal officieel. Vin de qualité française, een term op het etiket van alle drie de flessen, bestaat namelijk helemaal niet als officiële benaming. Hier staat gewoon: wijn van Franse kwaliteit. Vin de France (wat bij de rosé op het achterlabel staat) bestaat wel, evenals IGP Pays d’Oc (op het achterlabel van de Merlot). De leverancier van de serie wijnen wil met deze aanduidingen op voor- en achteretiket duidelijk niet écht de fout ingaan, maar een stukje misleiding is er wel degelijk. Of moet ik het gewoon marketing noemen?
Voor al diegenen die uit zijn op zo goedkoop mogelijk zou ik zeggen: probeer het maar, met Mr Merlot. Maar ik blijf er een heel dubbel gevoel over houden. En het zijn zeker geen ‘wijnen zoals wijn bedoeld is’, zoals op het promotiemateriaal staat. Wel goed gemaakte drankjes.