Een man naar mijn hart, Anne Tjibbes van der Meulen 😉
In het Rijksmuseum voor Oudheden te Leiden is nog tot eind van het jaar de tentoonstelling Pasja van het Glas te zien.
Met een scherp oog voor schoonheid en vanuit de overtuiging dat kunst het leven verrijkt, brengt de Friese onderwijzer Anne Tjibbes van der Meulen (1862-1934) tussen 1895 en 1915 een collectie kunstnijverheid uit Nederlands Oost-Indië bij elkaar. Hij woont en werkt in Nederlands-Indië, maar brengt zijn collectie in 1905 onder in zijn geboortedorp Burgum. Later verhuist de collectie naar Het Princessehof in Leeuwarden. 
Vanaf 1921 verblijft Van der Meulen definitief niet meer in Indië, en verhuist naar Nederland. Hij is echter zelden thuis: meestal is hij op reis naar Egypte. Hij begint daar een nieuwe verzameling, onder andere Egyptisch en Romeins glas, en raakte er geheel van in de ban. Hij maakt verzameldozen en wil lezingen gaan geven, die echter niet goed van de grond komen. In 1934 overlijdt de Pasja van het glas zeer plotseling in Cairo.
Zijn glasverzameling komt uiteindelijk in het bezit van het RMO, waar nu een aardige tentoonstelling over Anne Tjibbes van der Meulen en zijn collecties is ingericht. Vooral de glazen gebruiksvoorwerpen uit Egypte en Rome zijn interessant. Ook toen al was glas ‘verpakkingsmateriaal’, om bijvoorbeeld parfum of make-up poeder in te bewaren. Maar er zijn ook glazen amuletten en uiteraard diverse drinkgerei. Verrassend is de grote lichtbak met veelkleurig glas. Het zijn scherven van vaatwerk en fragmenten mozaïekglas uit de eeuwen rond het begin van onze jaartelling. Je zou er zo een screensaver of bureaubladachtergrond van kunnen maken…
De tentoonstelling besluit met het hier afgebeelde citaat, wat ik mooi vond passen binnen mijn glasambassadeurschap.
Bij de tentoonstelling verscheen een zeer fraai uitgegeven boekje in twee talen: Pasja van het Glas / The Pasha of Glass. Prijs € 9,95.
