Woensdag – Pinot Blancdag, hadden we onlangs gezegd. Vandaag heb ik geen wijn op, maar afgelopen weekend dronk ik een aardige Pinot Blanc van Gall & Gall. Ik had hem uitgezocht op het etiket, dat geef ik eerlijk toe. Ik had weinig tijd en moest nog de wijn voor mijn familieweekend verzorgen. Een Pinot Blanc leek me wel wat, want dat zou zowel de ‘zoet’ als de ‘droog’-liefhebbers wel aanspreken, dacht ik. Gelukkig bleek dat ook het geval: de Cigogne d’Or uit de Elzas is een simpele en soepele wijn, die het als aperitief prima deed. We hielden een barbecue met vlees én vis, en de vier flessen Pinot Blanc gingen leeg. 
Deze Pinot Blanc is waarschijnlijk net zo’n wijn als die Ed op Wijnerij beschreef: een merknaam van een groot bedrijf of coöperatie. Veel Pinot Blanc wordt op deze manier gemaakt. In de Elzas is pinot blanc de meest aangeplante druif. De opbrengsten kunnen hoog zijn, zeker als je niet streng bent in de wijngaard. En (te) hoge opbrengsten betekent meestal ook een mindere kwaliteit wijn.
Ook in Duitsland,waar hij eigenlijk Weissburgunder heet, geeft de druif soepele en simpele wijnen, al kan hij in de handen van een goede wijnmaker zeker ook toppers voortbrengen.
Tot slot nog even iets over de WBW-wijnen, je weet wel:
Jean Rosen Pinot blanc 2005 uit de Elzas, verkrijgbaar bij Plus en Super de Boer,
Michel Schneider Pinot blanc 2004 (mag ook 2005) uit de Pfalz, verkrijgbaar bij de Mitra.
De Duitse WBW-wijn, van Michel Schneider, heeft nog een interessante aanduiding op het etiket, Classic. Dit is een term die in 2000 is ingevoerd door de Duitse wijninstanties om het kopen van Duitse wijnen voor de consument makkelijker te maken. Classic hoort te staan voor een bepaald smaakprofiel: ‘een moderne, aangenaam droog smakende kwaliteitswijn gemaakt van één van de klassieke druivenrassen’. Koop je een wijn waar op het etiket Classic staat, dan weet je in ieder geval dat de wijn niet laf zoet is, maar redelijk droog. Zelf ben ik nog niet erg onder de indruk van de Classic-wijnen die ik tot nu heb geproefd. Binnenkort moet ik de WBW-wijn maar eens gaan proeven!
Carla zegt
Ha Mariëlla. Onderstaand stukje ook bij Ed geplaatst, maar voor de zekerheid ook hier:
Die van de Plus – Jean Rosen dus – heb ik gisteren gedronken. Even vooraf: jaren geleden dronken we veel Elzassers, waarschijnlijk teveel, want we werden ze zat. Ikzelf vond ze ook een vervelend zoetje krijgen in de nasmaak. Járen geen Elzassers gedronken, behalve af en toe in een wijnarrangement. De Jean Rosen dronk ik eerst zonder iets te eten erbij en vond hem nog net zo vervelend zoet in afdronk als in mijn herinnering. Met een stukje Munster erbij ging het wat beter, maar dat lag vooral aan de kaas en niet aan de wijn. Ik zal de Jean Rosen dus niet meer kopen. Nu ben ik naarstig op zoek geweest naar een Mitra of een vestiging van Super de Boer waar de wijn uit de Pfalz (die ik meestal wel prettig vind overigens) te krijgen is, maar die heb ik nog niet kunnen vinden. Ik weet ook niet zeker of me dat gaat lukken binnen de termijn. In ieder geval heb je nu mijn proefnotitie van de Jean Rosen, ik hoop dat dat ook mag.