Riesling en Co.

Wat doe ik hier eigenlijk, vraag ik mij vaak af als ik zo’n groots wijnevenement als Riesling en Co. bezoek. 87 wijnproducenten uit 8 verschillende Duitse wijnregio’s presenteerden vandaag in de Amsterdamse Arena hun wijnen. Waar begin je in hemelsnaam te proeven, hoe haal je er de leukste dingen uit? Ik heb er geen succesrecept voor, maar meestal ben ik na afloop toch weer erg tevreden. Zo ook vandaag: ik koos vooral producenten die al vertegenwoordigd worden in Nederland, zodat je de wijnen later ook echt kunt kopen. Onderwijl kwam ik op het spoor van biologische wijnen, liet me door bekenden nog wat tips geven en eindigde uiteindelijk bij een rijtje producenten waarvan ik de wijn recent al had geproefd.

Pers – waar ik tegenwoordig ook bij hoor – en handel waren welkom tussen 11.00 en 16.30 uur en de consument van 16.30 tot 19.00 uur. Dat is eigenlijk een vreemde verdeling, want wie moeten er in Nederland nu overtuigd worden van het kopen van goede Duitse wijnen? Juist ja, het publiek, de consument. Pers, bloggers of importeurs: we kunnen nog zo hard roepen dat de Duitse wijnen van tegenwoordig zo goed zijn, als de consument ze niet kent, koopt íe ze niet. (Wat de boer niet kent…….). Wat dat betreft ben ik wel benieuwd te horen hoe druk het na 16.30 uur is geworden.

Dat de Duitse wijnen ook dit jaar weer waard zijn gekocht en gedronken te worden, werd vandaag weer overduidelijk. Ik proefde Rieslings in allerlei stijlen, een intrigerend nieuw rood druivenras, top-Silvaners en frisse Weissburgunders. Een opvallend aantal flessen was afgesloten met schroefdoppen (Stelvin) en ook glazen stoppen (Vinolok) heb ik gezien. Ik zag zelfs een Bocksbeutel Grosses Gewächs met schroefdop.

De komende dagen en weken zal ik diverse thema’s van deze megaproeverij nader uitdiepen, aangezien september bij Wijnkronieken nog steeds in het teken van de Duitse wijn staat. Wordt vervolgd!