Hoe meer je leert, hoe meer je beseft dat je eigenlijk niets weet; een oude wijsheid die afgelopen woensdag weer eens bevestigd werd. Ik bezocht ter ere van de Rieslingweek een lesje Riesling door Albert de Jong, en besloot tijdens de les al dat ik toch echt weer eens aan de bijscholing moet…
Imperial Wijnkoperij had haar relaties uitgenodigd om een reeks mooie Duitse en Oostenrijkse Rieslings te komen proeven, bij eigenaresse Regina Meij thuis. Net als tijdens de eerste proeverijen van Imperial – 10-15 jaar geleden – waren we te gast in Regina’s huis, en konden we nagenieten op het terras en in de tuin aan de rand van het bos. Ik trof er bekende sommeliers, bevriende vrouwen in de wijn en bekende wijnhandelaren. Tijdens de proeverij gaf Duitsland-specialist Albert de Jong tekst en uitleg, en sloeg ons om de oren met veel wetenswaardigs over Riesling. Opzet van de ochtend was het effect van de bodem op Riesling te laten ervaren, en dat is uitstekend gelukt.
Grote conclusie van de ochtend, afgezien van het feit dat je nooit uitgeleerd bent, is de constatering dat je niet generaliseren over Riesling. Beweren dat ‘Riesling’ bij een bepaald gerecht combineert, is suggereren dat alle Riesling hetzelfde smaakt. En niets is minder waar, zo bleek die ochtend. Het maakt enorm uit of je een ‘makkelijker’ Riesling van de lössbodems neemt, of eentje van bodems met graniet, zoals uit de Oostenrijkse Wachau (Riesling Brück 2010, Veyer Malberg, Spitz: sterk mineraal, in geur en smaak abrikoos, volledig biologisch, ‘handarbeit’)
Op dit moment zijn Rieslings nog te betalen, maar naar het schijnt tonen ook de Chinezen steeds meer belangstelling voor deze wijnen. Zeker voor Rieslings die goed kunnen ouderen, zoals bijvoorbeeld de 2008 Riesling Smaragd Kellerberg van FX Pichler, uit Oberloiben, Wachau. Wat een wijn! De stokken staan op granieten Urgestein, de wijn ruikt en smaakt fris en krachtig, mineraal. Met hints van gedroogde appeltjes en abrikozen, bittertje in de afdronk, ellenlange afdronk. Daar past ook wel de prijs van € 38,75 bij.
Hoge zuren
Riesling wordt gekenmerkt door zijn hoge zuren, maar de mate waarin die zuren opvallen hangt ook weer nauw samen met de bodem. De bontzandsteen van de Pfalz heeft als resultaat dat de zuren van een Riesling wat meer gebonden, geïntegreerd, minder opvallend zijn. Bijvoorbeeld in de heerlijke 2008 Riesling Gimmeldingen Kabinett van Müller-Catoir, uit Neustadt in de Haardt, Pfalz. In geur en smaak veel exotisch fruit, ananas, meloen. Vol en vettig, veel fruit, milde en aangename zuren.
Er zijn ook Rieslings waar de ampelografische herkomst in te herkennen valt. Riesling is naar alle waarschijnlijkheid een kind van het ras Weisser Heunisch en van Traminer. Van Weisser Heunisch is nog slechts een halve hectare bekend, maar het druivenras wordt weer opgekweekt in Duitsland. Traminer is bekend als de naamgever van Gewürztraminer, met zijn kenmerkende aroma’s van rozen, lychee en specerijen. En die specerijen zijn herkenbaar in de 2007 Riesling Zöbinger Heiligenstein van Bründlmayer, uit Langenlois, Kamptal in Oostenrijk. Ik rook bovendien iets als menthol of basilicum….
Bodems met huisafval
Niet alleen de bodem zelf beïnvloedt de smaak van de Riesling, ook de kleur van de bodem! Het gehalte aan kleurpigmenten is bepalend voor de aanmaak van bepaalde enzymen in de druif. Verder geven bodems waarin huisafval als meststof is verwerkt rijpere druiven dan andere. In mest van huisafval zitten vaak glasdeeltjes, en die weerkaatsen het zonlicht weer.
En zo stapelden de wetenswaardigheden over Riesling zich in een kleine twee uur op. De beste bodems: grijze en rode leisteen, bontzandsteen, mosselkalk, graniet, löss/leem, porfier of gipsklei. De landen die Riesling produceren: Duitsland, Australië, Frankrijk, USA, Oostenrijk, Nieuw Zeeland. De gevolgen van klimaatverandering, de maatregelen die wijnboeren kunnen nemen: ontbladeren, of de aanplantrichting in de wijngaard aanpassen, of hoger op de helling gaan planten…
Ik was altijd al fan van Riesling, maar die voorliefde is alleen maar weer verdiept afgelopen woensdag. In de 12 wijnen die we proefden school zo’n diversiteit, zoveel subtiele en minder subtiele verschillen, dat je nog een levenlang kunt leren over dit edele druifje. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de rijke geschiedenis. Sommigen beweren dat de Romeinen hem al kenden, als argitis minor.
Hopelijk organiseren meer importeurs af en toe dit soort zeer interessante bijeenkomsten. Je leert er meer in twee uur dan een hele dag op een mega-event of beurs!
