Een collega vroeg me vorige week of het nu echt zo erg zou zijn, witte en rode wijn mengen om rosé te krijgen. Ik ben hierover nog erg aan het nadenken, maar mijn antwoord luidde toen: ‘ik vrees dat houders van grote partijen uiterst simpel rood en wit dan een nieuwe manier hebben gevonden om de markt te bedienen. Meng dat rood en wit bij elkaar, et voila, je hebt weer een uiterst goedkope lading rosé. Dus in die zin vind ik het wel een probleem ja, die beslissing van de EU. Slechte wijnen hebben op deze manier weer een nieuwe uitlaatklep gevonden.’
Maar aan de andere kant: wit en wit wordt in veel streken gemengd tot iets heel spannends, rood en rood ook. Denk aan de assemblage semillon en sauvignon in witte Bordeaux, of aan cabernet sauvignon, cabernet franc en merlot in rode Bordeaux. Daarnaast wordt wit en rood ook wel gemengd tot rood: viognier bij de syrah in de noordelijke Rhône bijvoorbeeld. Waarom dan niet experimenteren met wit en rood in een mooie rosé? In de Champagne doen ze het al: een scheut pinot noir bij de witte basiswijn van chardonnay is één van de manieren waarop rose champagne gemaakt mag worden. Waarom dan niet pinot noir en chardonnay samen in rosé uit de Bourgogne? Oh, ik weet het, het klinkt als vloeken in de kerk, maar totdat het geprobeerd is, weet je niet zeker hoe het zal uitpakken. Misschien worden er zo wel heel spannende nieuwe wijnen gemaakt! Het EU besluit zou ook kansen kunnen bieden, als er goed mee om gegaan wordt.
Uiteraard moet er een onderscheid komen tussen rosé die alleen van blauwe druiven is gemaakt, en rosé die straks mogelijk uit assemblage van wit en rood ontstaat. (Overigens wordt in de Franse berichtgeving van coupage gesproken, en term die wij met versnijden zouden vertalen. Dat geeft al de uiterst afwerende houding van de Fransen aan.)
Rosé heeft enorm zijn best gedaan in de afgelopen jaren een serieuze wijn te worden, en met succes. Technieken zijn geperfectioneerd, uiterst elegante roséwijnen zijn ontstaan. Dat moet gehonoreerd blijven, en dat mag zelfs in de prijs tot uiting komen, vind ik. Dus rosé authentique, traditionelle of wat dan ook moet zeker op het etiket, als tegenhanger van rosé coupé bijvoorbeeld 😉
Helemaal precies weten wat ik ervan vind, doe ik nog niet, maar ik houd me aanbevolen voor commentaar!
Frank de Reus zegt
Bijna alle wijnen worden ‘gemengd’. Wijnen van verschillende percelen, druivenrassen, wijnjaren en productiewijzen. Dus in dat opzicht zie ik het probleem niet. Wel begrijp ik dat traditionele roséproducenten hun markt in gevaar zien. De wijn ‘rosé authentique’ o.i.d. noemen is zo gek nog niet. Maar uiteindelijk draait alles om het feit of de wijn lekker (en goed) is. Goede roséwijnen hebben nu de wind mee van de jongeren die houden van fun, fris, licht en weinig alcohol. Dus kansen genoeg.
Uiteindelijk zal de consument beslissen. Een andere benadering is… blind proeven.
Marianne zegt
Een lastige vraag. Ik ben van mening dat we we wel een soort kwaliteitsborging moeten invoeren als rosé authentique zodat je als klant weet wat je in je glas krijgt(zou moeten krijgen). Overigens Frank, of een rosé weinig alcohol heeft valt te betwisten en ik denk dat de rosé nu juist van het imago af wil dat jij beschrijft.
Goede rosé is heel goed culinair inzetbaar en dat verdiend echt meer aandacht.
Mariëlla zegt
Inderdaad Marianne, rosé’s van 14% zijn al lang geen uitzondering meer.
Overigens is de beslissing over het wel en niet toestaan van mengen van rood en wit tot rosé uitgesteld tot 19 juni.
De Fransen hebben al aangekondigd dat het binnen hun AOC wetgeving verboden blijft.
Uden zegt
Ik denk dat het “wel of niet toestaan” een gepasseerd station is. In grote delen van de wereld wordt al rosé gemaakt door rode en witte wijn te mengen. Om de concurentie, oa. in China, aan te kunnen zal de EU hierin wel mee moeten gaan.
Ik denk alleen dat het ’traditionele’ proces van rosé maken (en wijn maken in het algemeen) beter beschermd moeten worden. Mijn voorkeur zou er naar uitgaan om met ‘rosé’ de traditionele productie wijze aan te duiden. En bijv. met ‘rosé assemblage’ aan te geven dat deze is samengesteld uit wit en rood.
Dit in tegenstelling tot de etikettering die nu is voorgesteld waarbij een aparte benaming (‘rosé authentique’ oid) moet worden gebruikt voor de traditionele methode. Dit leidt tot inflatie van terminologie.
En als je dit niet doet is de volgende stap dat een wijn volledig in het laboratorium wordt samengesteld (zuur+zoet+alcohol+tannines+..) en toch ‘wijn’ mag heten…
Mariëlla zegt
@ Uden: Gelukkig is de definitie van wijn nog steeds: drank gemaakt van het gegiste sap van druiven…. Dus zo’n vaart zal het niet lopen, denk ik. Maar duidelijke etikettering, ja, daar ben ik het mee eens!