Bezoek aan Herrenhof Lamprecht en Weingut Oberguess
De laatste tijd heb ik een en ander geschreven over Duitsland en zijn eigenwijze jonge wijnmakers. Maar zuiderbuur Oostenrijk kan er ook wat van! Ik schreef al over wijnmaakster Tamara Kögl, maar ontmoette deze zomer ook twee mannelijke, even eigenzinnige collega-wijnboeren. Net zo jong, net zo eigenwijs en net zo gedreven.
In flarden en schetsen introduceren we de heren hier. Want zoals zo vaak geldt: je kunt een wijnmaker alleen leren kennen door zelf zijn/haar wijnen te proeven, en dan nog is die ervaring uiterst persoonlijk!
Gottfried Lamprecht – Herrenhof Lamprecht – Markt Hartmannsdorf
Over Gottfried schreef ik al eerder; ik ontmoette hem in 2010 op de European Wine Bloggers Conference in Wenen, en bracht hem nu met man en dochter een bezoek op eigen terrein. Ons bezoek aan Herrenhof Lamprecht was kort maar indrukwekkend, en vond plaats op doorreis van Wenen naar SüdSteiermark.
Na enig zoeken en telefonisch overleg kwamen we uiteindelijk aan boven op de heuvel waar de oude, prachtige gele kloosterboerderij is gelegen die door de familie Lamprecht is gekocht. Ooit was dit bezit van het Stift Vorau; de aanwezigheid van de monniken was nog te merken aan een fraai kapelletje. We keken rond op wijngaarden van de Buchertberg en proefden de op dat moment beschikbare wijnen: gebottelde Weissburgunder van 2011 en vatmonsters van zowel Spätburgunder als Blaufränkisch 2011. Dat proeven vond plaats in de kelders waar de monniken vroeger de wijnen opsloegen.
Ik laat eerst Nico aan het woord:
Lamprecht was de eerste van drie jonge wijnmakers die ik in de Steiermark ontmoette, en qua ideeën over de keuze van druivenras en stijl van wijnmaken de meest opvallende. Hij heeft uitgesproken ideeën over welke druivenrassen wel en niet in de Steiermark passen (geen Grüner Veltliners, bijvoorbeeld) en maakt wijnen in een uitgesproken stijl. De Weissburgunder sprak me erg aan, en de Blaufränkisch vond ik prachtig, met een complexiteit en volheid die me deed denken aan een Valpolicella.
In mijn eigen notities over de Weissburgunder vind ik: ‘heerlijk vol, hout, karamel, zacht en mild, heerlijke wijn’. Mijn favoriet was de Pinot Noir/Spätburgunder: ‘top, fruitig en licht zonder simpel te zijn. Veel kersen, aardbeien, frambozen’. Deze wijn wordt op dit moment (in september) gebotteld en ik kijk uit naar het moment dat Good Grapes ze naar Nederland! Nico was, zoals je kon lezen, het meest onder de indruk van de Blaufränkisch: heel sterk mineraal (ijzer, bloed) en ook chocolade. We bedachten ter plekke een mooie term voor op het etiket: Bloody Chocolate.
Zelf vond ik het jammer dat Gottfried op dat moment geen Gemischter Satz te proeven had. Volgens Gottfried is Gemischter Satz namelijk dé wijn die in Steiermark hoort: een wijn gemaakt van verschillende druivenrassen die allemaal samen in één wijngaard staan, door elkaar heen. De druiven worden op hetzelfde moment geoogst en samen vergist. In de witte Gemischter Satz stopt Gottfried druiven als Weissburgunder, Welschriesling, Riesling en een beetje Gewürztraminer
Christian Krampl – Weingut Oberguess – Leutschach
De derde jonge wijnmaker die we deze zomer bezochten was Christian Krampl. Naar zijn Weingut, Oberguess, werden we meegenomen door kennis Elisabeth Seifert. Ook Christian is heel duidelijk in zijn keuze van druivenrassen: sauvignon blanc is nummer 1, en langzaamaan wil hij afrekenen met dat wat er nog meer in de ouderlijke wijngaarden staat. Nico vond zijn stijl van wijnmaken een tikje Californisch, maar misschien had dat ook te maken met zijn verschijning: dochterlief omschreef Christian als beach boy of zelfs surfer dude 😉 .
Weingut
Weingut Oberguess ligt totaal afgelegen, hoog in de bergen (heuvels van circa 600 meter), met de Sloveense grens bijna overal rondom het huis. Tijdens het proeven in het proeflokaal bleven de sms-jes met ‘Welcome to Slovenia’ binnenkomen. Het uitzicht vanaf dat proeflokaal was fantastisch: een gemengd landschap, met bos en wijngaarden, gelegen op steile heuvels die zich uitstrekten zover als het oog reikte. In de vorige generatie was Oberguess nog een gemengd bedrijf. In 2002 werden echter de koeien de deur uitgedaan en mocht zoon Christian zich geheel en al gaan concentreren op de wijngaard. Die omvat op dit moment 7 ha; wijn wordt alleen gemaakt van sauvignon blanc, weissburgunder en gelber muskateller. Andere druivenrassen (deels rode) worden voor druivensap gebruikt, die te genieten valt in de sfeervolle en uiterst moderne Buschenschank. Deze is geopend sinds 2011 en gevestigd in de oude koeienstal. We aten er een heerlijke Brettljause, met salade van Käferbonen, mooi brood en al dat andere lekkers dat Steiermark heeft te bieden.
De proefruimte is al even modern: als proeftafel dient een enorme houten stam, zo te zien de hefboom van een oude pers, met uitsparingen voor de flessen. Moderne kunst siert de wanden, tijdschriften met lovende recensies de tafels en vensterbanken.
Wijnen
Christian Krampl doet alles in wijngaard en kelder precies zoals hij zelf wil. Dat houdt in: zo weinig mogelijk ingrijpen in het proces, spontane vergisting, zo weinig mogelijk handelingen in de wijngaard, handmatige oogst. Gelukkig hebben de wijngaarden van Oberguess weinig last van ziektes; het bedrijf ligt hoog in de heuvels, waar wind en zon een gezond klimaat creëren, dat 50% minder botrytis en meeldauw oplevert dan elders in de omgeving. Vergisting en rijping van de wijnen gebeurt op grote houten vaten.
Sauvignon Blanc is de grote troef van het huis. We proefden daarnaast de verrukkelijke Gelber Muskateller 2011, die echter al niet meer beschikbaar is voor de verkoop. Deze wijn wordt vooral gemaakt voor de Buschenschank, waar hij een geweldige dorstlesser en begeleider van de hapjes is.
We proefden na de Gelber Muskateller twee versies van Sauvignon Blanc, de ‘gewone’, en de Privat, gemaakt van druiven van de Lage Schlossberg. Vooral de laatste staat me bij: complex, heftig, krachtig, met oxidatieve tonen en nog erg gesloten. Geen wijn om gedachteloos weg te werken, maar eentje om veel bij na te denken, aandachtig te proeven. Tijdens de vergisting wordt de temperatuur niet gecontroleerd; deze mag totaal zijn gang gaan! De stokken staan op zand, zonder een spoor van kalk in de bodem. Eén fles van deze ligt hier te wachten op het optimale moment van drinken, over zo’n vier, vijf jaar is de verwachting. We zullen zien!
De Oostenrijkse culinaire pers heeft Krampl inmiddels ontdekt. Christian hoeft weinig aan promotie te doen, de journalisten staan in de rij, zo werd verteld. Krampl werkt samen met diverse restaurants in de streek, waaronder de fameuze Thomas Riederer, chef van onder andere TOM am Kochen in Leutschach.
Ik heb zo’n vermoeden dat we nog veel van Oberguess zullen horen!
Foto’s van het bezoek aan Weingut Oberguess vind je hier
