Het is deze zomer weer bewezen: een wijngebied is een geweldig vakantiegebied. Zelfs een streek met een relatief ‘schamele’ naam! Want eerlijk is eerlijk: Muscadet heeft nu niet bepaald het imago van klassewijn, noch geldt de regio ten zuiden van Nantes als een vakantiebestemming van allure. Waar de kusten van de Vendée en de kastelen langs de Loire hordes toeristen trekken, komt de Pays Nantais, precies daartussenin gelegen, er in de reisliteratuur maar bekaaid af. Maar dat is volkomen onterecht! Als ergens in Frankrijk het wijntoerisme goed is georganiseerd, dan is het hier wel. Bovendien zijn de wijnen verrassend divers en is er anno 2013 wel degelijk kwaliteit te vinden. Aan de wijnen besteed ik later aandacht; vandaag staat het wijntoerisme centraal.
In le Vignoble de Nantes kun je slapen bij de wijnboer en op bezoek bij talloze wijnproducenten. Je treft er een boeiend en modern opgezet wijnmuseum in Le Pallet, ontelbare mogelijkheden om te wandelen of anderzijds actief te zijn, en betaalbare maar uitstekende restaurants. Tel daar nog eens het stedenschoon van Nantes en pittoreske stadjes als bijvoorbeeld Clisson bij op, en je hebt een ideaal wijngebied. Promotie van Muscadet en Gros-Plant als gastronomische wijnen wordt bovendien goed ter hand genomen, onder andere door het Maison des Vins de Loire, al zijn er zeker nog restaurants die wijnen van elders op de kaart zetten, in plaats van die uit de eigen streek. Een absolute aanrader op restaurantgebied is de Auberge du Chateau in Clisson, met het mooiste uitzicht van het stadje, vriendelijke en deskundige bediening en een boeiende wijnkaart. Je luncht (of dineert) hier namelijk op een terras boven de Sèvre, pal naast een van de oude historische bruggen over het riviertje. Neem vooral het dagmenu: een omweg waard!
Les Caves Etonnantes
Het initiatief dat mij echter het meest getroffen heeft, is het samenwerkingsverband van negen wijnproducenten, Les Caves EtonNantes. (Overigens is dit niet het enige samenwerkingsinitiatief, er zijn er meer.) Van mei tot oktober wordt er wekelijks bij minimaal één van de deelnemers een activiteit georganiseerd: wandelingen door de wijngaard, speurtochten door de kelders van een wijnkasteel, diners bij de wijnboer etc…
Zelf overnachtten we tijdens ons verblijf in het gebied bij één van de deelnemers, Château de la Galissonnière in Le Pallet. De schitterend gelegen ruïne van een middeleeuws kasteel herbergt een vijftal moderne kamers, midden tussen de eigen wijngaarden. Naast het historische kasteel, dat sinds de Franse Revolutie nooit meer volledig is herbouwd, ligt het wijnbedrijf, sinds 1920 in bezit van de familie Lusseaud.
Mede-eigenaar Pierre-Yves Lusseaud vertelde ons tijdens een rondleiding door de kelders dat hij de wijntoeristische activiteiten van groot belang vindt, vooral ook voor een lokaal publiek. Op die manier wordt de omgeving, en vooral ook de stadsbevolking van Nantes, nauwer betrokken bij de geschiedenis en de wijnen van de streek. Op Chateau de la Galissonnière wordt onder ander een dagvullend historisch programma georganiseerd, met wijngaardbezoek, speurtocht naar de schat van de admiraal, proeverij en lunch. Die admiraal, dat is Rolland-Michel Barrin de la Galissonnière, admiraal in dienst van Lodewijk de XV en een beroemd botanist. Hij bracht onder andere de magnolia vanuit Noord-Amerika naar Europa.
Dîner degustation
Bij een andere deelnemer, Domaine Ménard-Gaborit in Monnières, namen Nico en ik deel aan een dîner degustation, genaamd Les jeudis du vin. De ontvangst vond plaats in de wijngaard, met een glas heerlijk frisse Muscadet, bij ondergaande zon; na een uitgebreide uitleg over leeftijd van de stokken, snoei, oogst en rendementen volgde een bezoek aan de kelder. Daarna namen de negen deelnemers plaats aan tafel en serveerde Pascale Ménard haar huisgemaakte specialiteiten. De voertaal was Frans, aangezien vooral Franse toeristen aanwezig waren. Maar in het Engels wisten de Ménards zich ook goed te redden.
Bij elk van de vier gangen van dit diner werd een andere wijn van het huis geserveerd, terwijl Philippe Ménard of zijn broer Thierry uitleg gaven. We genoten die avond onder andere van coquilles Saint Jacques omwikkeld met chorizo, geserveerd bij de Muscadet Sèvre et Maine Cuvée Prestige 2010, een verrassende en heerlijke combinatie. Daarna volgde, bij de merlu au beurre blanc aux grenaille (heek in een botersaus, met perfect gebakken aardappelen uit de streek) een gekarafeerde Muscadet Sèvre et Maine Monnières Saint Fiacre 2009. Blind geproefd zou je dit voor een goede Bourgogne hebben kunnen houden. Van dit type Muscadet wordt dan ook gezegd: il a meursaulté, ofwel: hij gaat naar een Meursault toe…
Opvallend zowel bij Menard-Gaborit als bij La Galissonnière: beide wijnhuizen hebben een mousserende wijn én een zoete wijn in het assortiment. De afsluiting van het diner was dan ook met de zoete Ambrose 2011 en daarna nog een slokje Méthode Traditionelle Brut. Dit alles kostte ons per persoon slechts € 25,00.
Wij gaan zeker nog eens terug naar de streek, zeker ook omdat we de wijnen erg konden waarderen. Maar daarover later meer.