Verslag Concours des Féminalise

Helaas, het is al weer voorbij, één van de leukste wijnevents waar ik tot nu toe aan deelgenomen heb. Samen met Martine, het schoonzusje van Catherine, mijn Luikse kennis met een wijndomein in de Beaujolais, nam ik gisteren in Beaune deel aan Féminalise, een wijnconcours met alleen vrouwelijke proevers. Het concours werd dit jaar voor het derde jaar gehouden. In 2007 namen slechts 170 proefsters deel, in 2009 waren dat er al 350. Met zijn 350-en proefden we gisteren 2350 flessen, waarvan ik er zelf 20 voor mijn rekening heb genomen. Het concours werd geopend door actrice Macha Meril; de deelneemsters waren afkomstig zowel uit de wijnsector als daarbuiten.

Hoe gaat het in zijn werk, zo’n concours? Vooraf had ik opgegeven voor welke wijnen ik ‘gekwalificeerd’ was. Ik had onder andere de Loire en de Elzas opgegeven, en bovendien voor alleen wit gekozen – vooral omdat me dat vaak minder vermoeit met proeven.

Eenmaal in Beaune, in de grote hal van het Palais de Congrès, moest een ieder plaats nemen in de juiste rij aan de juiste tafel. Op mijn plaats lag een envelop met mijn naam en daarin een lijst met de door mij te proeven wijnen. Alleen de herkomst, het druivenras, eventuele cru en het jaartal werden genoemd, niet de producent. Aangenaam verrast constateerde ik dat ik Elzasser wijnen mocht proeven: Pinot Blanc, Pinot Gris, Riesling en Gewurztraminer. De meeste droog, een paar moelleux of demi-sec.

Naast mij zat een wijnliefhebster uit Beaune, vrouw van de aanwezige politieagent; aan de andere kant kreeg ik gezelschap van een praatgrage dame met een eigen chambre d’hôte die ook wijn verkocht en wandelingen in de omgeving organiseerde. Martine zat helemaal aan de andere kant van de hal; zij proefde rode wijnen uit de Beaujolais. Opvallend was het grote aantal twintigers: dat scheen dit jaar veel hoger te liggen dan de eerdere jaren. Misschien dat de aanwezige Miss France van enige jaren terug daar nog invloed op had…..

Iedere wijn die ik voorgezet kreeg, werd ook door 2 tot 3 andere vrouwen geproefd, aan tafels die ver van de mijne verwijderd waren. Mijn buurvrouwen hadden telkens andere wijnen dan ik, zodat we elkaar niet konden beïnvloeden in ons oordeel. De 20 wijnen werden de een na de ander geserveerd door sommeliers; helaas was het niet mogelijk wijnen onderling te vergelijken noch om wijnen terug te proeven. De flessen waren genummerd en gehuld in gekleurde manchetten; gele manchetten waren voor mij, rode voor mijn buurvrouw links en blauwe voor mijn buurvrouw rechts.

Aan de geproefde wijn moesten we punten geven voor kleur, geur en smaak. Aan ‘oeil’ mocht maximaal 4 punten toegekend worden, aan ‘nez’ maximaal 6 en aan ‘bouche’ maximaal 10. De maximale totaalscore voor een wijn bedroeg dus 20 punten. Als het gemiddelde dat door drie tot vier proefsters aan een wijn is toegekend 13 -13.99 punten is, verdient de wijn een bronzen medaille. Bij 14 mag er zilver op de fles en bij 15 of hoger krijgt de fles een gouden stickertje (en medaille natuurlijk).

En daar gingen we: de eerste wijn, een Pinot Blanc uit 2008, was knap lastig. Hoe ken je nu punten toe, in hemelsnaam? Aan de kleur en de helderheid van de wijn was niets afwijkends te zien, dus vooruit, de maximale aantal punten (4). De neus was niet verkeerd, maar toch niet helemaal Pinot Blanc, naar mijn idee – ook 4 punten dan maar (max. 6). De smaak was iets te ‘overdadig’ – opnieuw niet zo ‘Pinot Blanc’ – 6 punten dan maar (max. 10). En zo had deze eerste wijn van mij al een Zilveren Medaille te pakken. Tsjee, dat gaat snel……

Uiteindelijk heb ik slechts twee wijnen minder dan 13 punten gegeven en deelde ik, achteraf gezien, wel erg veel gouden plakken uit (meer dan 15 punten). Toch heb ik geen echte toppers geproefd, op de Gewurztraminer Grand Cru Goldert Moelleux uit 2005 na, en een mooie Pinot Gris uit 2005. Het doet me beseffen dat wijnconcoursen aardig zijn, zeker leerzaam voor de proevers, maar helaas toch weinig zeggen over de uiteindelijke kwaliteit van de wijnen. Want wie waren wij nou helemaal, die 350 vrouwen met een meer of minder gedegen wijnachtergrond? Niet de gemiddelde wijndrinker, dat niet, maar ook niet de wijnautoriteiten met de waarheid in pacht – zo die overigens al bestaan!

Waarschijnlijk is de reden voor zo’n concours niet meer of niet minder dat aangegeven werd op een stencil dat we bij aankomst donderdag kregen. ‘Dit concours maakt het mogelijk de [geproefde] wijnen op de nationale en internationale markt te positioneren; het geeft een toegevoegde waarde aan de wijnen en maakt het makkelijk referentiekaders aan te geven bij de distributie’. Ja, dat denk ik wel; aangezien zowel in Frankrijk als in Duitsland, de VS en Nederland tussen de 70 en de 80% van de vrouwen wijn koopt en bovendien steeds meer vrouwen een bestaan in de wijnwereld vindt, kan een stickertje met ‘Winnaar van een Concours met Vrouwelijke Proevers’ natuurlijk best wat uitmaken.

Hoe het ook zij: ik heb zeer geconcentreerd geproefd en de kans gekregen vier Pinot Blancs, vier Pinot Gris’, vijf Rieslings en zeven Gewurztraminers te proeven. Ik kreeg een goed beeld van de overeenkomsten en verschillen in de wijnen en heb de Elzas weer helemaal op mijn netvlies. Daarvoor alleen al was de reis de moeite waard. Tel daar nog eens bij op de geweldige ervaring deel te nemen aan zo’n evenement, het korte maar uiterst sfeervolle verblijf in Beaune (waarover later meer) en het goede gezelschap onderweg en je begrijpt: ik heb twee fraaie dagen gehad!

De uitslag van het concours wordt me toegezonden. Artikelen zullen verschijnen in Marie Claire en Marie France, begin juni. Ik hou jullie op de hoogte.