Dankzij Schouten Wijn & Gedistilleerd Import B.V. had ik dit weekend de gelegenheid eens twee vinho verde’s naast elkaar te zetten. Meestal drink je dit soort wijn gedachtenloos, op een terras, bij een simpele vismaaltijd of in een Brussels restaurant….. Maar als je twee verschillende flessen in huis hebt, is het natuurlijk leuk eens te kijken of er überhaupt verschillen zijn in deze wijnsoort die ten allen tijde bedoeld is om op warme dagen de dorst te lessen.
Nog even kort: wat is eigenlijk vinho verde? De naam – letterlijk groene wijn – heeft niets te maken met de kleur van de wijn, want er bestaat zowel witte, rode en rosé! Het is daarentegen jonge wijn van druiven die geplukt werden toen ze nog niet rijp waren, afkomstig uit de Minho in Noord-Portugal. Alleen de witte variant wordt geëxporteerd. De rode en rosé worden voornamelijk in de streek zelf gedronken. Afgezien van de grote bulk export-vinho verdes waarin diverse druivensoorten gebruikt worden, zijn er ook mono-cépage varianten, wijnen gemaakt van één druivensoort (cépage in het Frans).
Onze flessen hadden in ieder geval ook overeenkomsten: de blauwe slanke glazen verpakking, zo lang dat de flessen niet of nauwelijks rechtop in de ijskast pasten. Tot voor kort werd deze vinho verde verkocht in platte ronde flessen, vergelijkbaar met de Bocksbeutel uit Franken (Duitsland). Maar aangezien wijn in dergelijke flessen soms een wat twijfelachtig imago heeft (ook goedkopere rosé uit Anjou en Portugal werd in dergelijke flessen verkocht), is men bij het Portugese bedrijf Avelada, waar beide wijnen vandaan komen, overgegaan op botteling in klassiekere modellen.
Wat waren de verschillen tussen deze twee wijnen? Allereerst de etiketten (zie foto’s). De Quinta da Aveleda heeft een jaartal, de Casal Garcia niet, bijvoorbeeld. De Quinta da Avelada is een wijn gemaakt van druiven geoogst in 2005 van de wijngaarden in bezit van het wijngoed Quinta da Avelada. Gebruikte druivenrassen zijn trajadura, loureiro, pederña en alvarinho. Vooral die alvarinho, een wat ‘betere’ druivensoort, maakt het verschil met de Casal Garcia. Het alcoholpercentage van de Quinta da Avelada is 11,5%, de hoeveelheid restsuiker 1 gr per liter (zo goed als niets dus). Het Amerikaanse wijntijdschrift Wine Spectator koos de Quinta de Avelada (2004) als Wijn van de week in november 2005. De wijn won diverse andere prijzen.
De Casal Garcia is gemaakt van druiven die afkomstig zijn uit een veel groter gebied, opgekocht uit diverse wijngaarden. Het is een minder specifieke wijn, simpeler. Druivensoorten zijn trajadura, loureiro, pederña en azal. Alcoholpercentage is 10,5%, restsuiker is 15 gr. per liter.
Ons beviel de Quinta da Aveleda het beste, al zeg ik ook geen nee tegen een Casal Garcia op een warme zondagmiddag als gisteren. Zo om vier uur kun je met goed fatsoen best een glaasje vinho verde nemen. Het alcoholpercentage is toch laag en het lest de dorst uitstekend.
Zaterdag bij de tilapiafilets in rozemarijnmarinade omwikkeld met parmaham smaakten beide Portugese wijnen ook prima. De Quinta da Avelada had daarbij het meeste karakter: een frisse geur van druiven en wat tropisch fruit en bloemen. Friszuur in de mond, met lichte belletjes. De Casal Garcia had wat minder geur en smaak; Nico vond hem ook veel zoeter (wat klopt met de hoeveelheden restzoet, maar wat ik er gek genoeg niet uithaalde).
Ik heb deze zomer en lente al verschillende koele frisse wijnen besproken, onder andere Oostenrijkse Welschrieslings en diverse rosé’s. Ook deze vinho verdes zijn op een warme zomermiddag heel erg aangenaam en dorstlessend. Het zijn wijnen zonder enige pretentie, maar daarom niet minder aan te bevelen. In Nederland zijn ze verkrijgbaar bij onder andere Delcave, De Monnik, Mitra en Dirk III.
Nagekomen bericht van de importeur: Casal Garcia is verkrijgbaar in Bocksbeutel en Bordeauxfles. De Bordeauxflessen worden vooral in horecagelegenheden gebruikt in verband met de koeling. Bocksbeutels vind je in slijterijen.
Anonymous zegt
Als Vinho Verde uit Portugal moet je “Alvarinho” proberen…van het merk “Deu la deu” of anders, maar dan betaal je wel het dubbele, van “Quinta da Brejoleira”…
Christina