Vinoloog van de Wijnacademie

Nee, zelf ben ik nog geen vinoloog, helaas. Ik ga in september opnieuw het proefexamen doen. Van mijn proefgroep slaagden wel Yontie, Martijn en Marianne! Jongens, van harte! Marianne doet hier op Wijnkronieken verslag van de diploma-uitreiking én overdenkt anderhalf jaar leven met wijn.

Eindelijk…….. Vinoloog van de Wijnacademie!
door Marianne Kwakernaat

18 maart 2009, Den Dolder, Restaurant Sensa

Eindelijk was het dan zover, samen met in ieder geval drie proefgenoten mocht ik het langverwachte diploma ‘Vinoloog van de Wijnacademie’ in ontvangst nemen. Hoewel, langverwacht? Met verhalen over slagingspercentages per module vaak ver onder de 50% en het feit dat voor een aantal vinologen in spé een verlenging van 6 naar 8 examenmomenten geen overbodige luxe is, word je toch wel erg trots wanneer je het in maar anderhalf jaar hebt behaald. Met alle verhalen en anekdotes groeide deze trots alleen maar in de loop van de avond. De directie en medewerkers van de wijnacademie hebben duidelijk respect voor de mensen met een drukke horecabaan die het toch lukt redelijk snel te slagen. Ik heb mij dat, met een andere (ook drukke) baan en de handicap niet eens iedere dag met wijn bezig te zijn, toch ook maar zeer ter harte genomen.

Veel lof werd ook geuit richting de partners want, toegegeven, die hebben toch wel het één en ander moeten doorstaan. Verplicht meeproeven, of juist blind schenken voor een groep soms doordravende proevers, en natuurlijk niet te vergeten al die avonden of weekenddelen die ze alléén door moesten brengen terwijl wij boven de boeken hingen (al dan niet met een goed glas wijn als praktijkondersteuning). Erger nog misschien, al die verhalen aanhoren en wat dacht je van het meeleven tijdens examenstress, welke zich bij sommigen onder ons ook nog even dreigde om te zetten in ‘diploma-uitreikingstress’. Als dit fenomeen nog niet bestond, dan vanaf nu en wellicht is het ook meteen een nieuw Nederlands woord.

De avond werd echter overheerst door een ontspannen feestgevoel. We zijn klaar en mogen weer genieten van een mooi glas wijn zonder het gevoel te hebben dit organoleptisch te moeten ontleden en naar herkomst, druif en jaar te benoemen. Hoewel?
Naast en prima omlijsting met lekker eten, bijpassende wijnen en wijnverhalen mocht natuurlijk het Wijnacademie wijnspel niet ontbreken, dus toch nog wijntje raden, we ontkwamen er echt niet aan. Het was moeilijk en, tot op zekere hoogte, onmogelijk te raden wat het was. In ons glas zat namelijk een primeur, een mooie Pinot Noir (Montes Alpha) uit Chili die pas vanaf dit jaar op de Nederlandse markt zal verschijnen. Dit glas was in ieder geval een prima begeleider van de malse ossenhaas die als hoofdgerecht werd geserveerd.

Omdat het bijna perfect lijkt, dan toch nog wat puntjes van kritiek: de combinatie van een geweldige Tokaj Aszu (5 puttonyos) met een evenzo geweldig Grand dessert deed elkaar absoluut tekort.
Jammer was ook dat onze Nederlandse Ambassadrice voor de Champagne niet even extra in het zonnetje werd gezet, want ook zij is intussen vinoloog. En het had zeker niet misstaan tussen alle andere lofbetuigingen.

Verder was het een heerlijke avond en ben ik nu een heus diploma, en niet te vergeten een speldje, rijker. Mocht ik het gevoel krijgen het toch allemaal teveel te gaan missen, men had het aanmeldingformulier voor de opleiding Magister Vini alvast maar bij het diploma gevoegd. Leuke uitdaging, maar op dit moment nog even een stapje te ver voor mij.
Mijn verlate voornemen en nieuwe uitdaging voor 2009 staan echter wel vast, met nieuwe energie van deze geweldige hobby (meer) werk te gaan maken!

Proost!