Viswijnen bij Las Palmas

Gisterenavond aten we uitstekend bij Las Palmas, het bekende visrestaurant van Herman den Blijker aan de Rotterdamse Wilhelminakade. Bij binnenkomst was gelijk duidelijk waar het in dit restaurant om gaat: bakken schaal- en schelpdieren op ijs en een enorme doorzichtige wijnkast tot aan het plafond. Jammer dat ik mijn camera niet bij me had.
De fruits de mer waren vers en smakelijk (vooral de scheermessen en de Girardotoesters bevielen me goed, maar ook de Noordzeekrab en de diverse soorten garnalen waren uitstekend); de Grevelingenpaling bleek dik en prima gerookt en de heilbot was klasse.

We hadden die avond geen zin in standaardwijnen. Gelukkig bood de wijnkaart naast een sectie bubbels, Chardonnay en Sauvigon Blanc ook nog een categorie ‘Overige’. Aangezien ons gezelschap zoals gewoonlijk de keuze aan mij liet, koos ik er daar twee van uit gedurende de avond.
De Grüner Veltliner 2006 van Hillinger, waar we mee begonnen, was een kwalitatief goede wijn, maar niet heel bijzonder of complementair met de vis. Bovendien vonden zowel Nico als ik het geen typische Grüner Veltliner: te vol, te weinig strak, te bloemig. We schatten hem op een consumentenprijs van zo’n € 7 en vonden hem de € 26,50 die we ervoor moesten betalen dan ook zeker niet waard.
Na wat Googlen vanmorgen blijkt de wijn in Nederland zo’n € 9,50 te kosten, op domein in Burgenland
€ 8,00; de inkoopsprijs voor Las Palmas zal dus de € 7 niet ver ontlopen. Hillinger is overigens zeker geen ‘klein’ of onbekend domein. Ed van Wijnerij roemde al eens de rode wijnen. Gezien de flitsende architectuur van het domein past de producent uitstekend bij (de inrichting van) Las Palmas. Ook een manier om wijnen voor je wijnkaart te kiezen!

Een gelukkiger hand van kiezen had ik met de Vermentino 2006 van Tenuta Guado al Tasso, een bezitting van Piero Antinori in Bolgheri, aan de Toscaanse kust. Voor deze fles betaalden we € 42,50 (als ik me goed herinner). Ik schat in dat deze voor de consument in de winkel zo’n € 15 moet kosten, een net iets gunstiger opslag dus dan de Grüner Veltliner. (Maar toch nog steeds bijna driemaal over de kop; ik weet weer waarom ik niet zo vaak in restaurants dineer!).
De Vermentino 2006 bleek een gouden greep: een karaktervolle wijn met veel body, maar toch heel licht, fris en fruitig. Hij combineerde uitstekend met zowel de fruits de mer als met de heilbot. Ik meende wat aroma’s van gist te bespeuren, Nico omschreef hem ‘als een stille champagne’. Helaas duidt er in de fiche technique niets op rijping op zijn gist (sur lie). Hout komt er in ieder geval niet aan te pas, en alle mogelijke nieuwe technieken zijn gebruikt om de wijn zo fris en fruitig mogelijk te krijgen: vroeg in de ochtend oogsten, schillen (deels) laten inweken bij 5 °C en fermentatie bij temperaturen onder de 18 °C.
In tegenstelling tot de Grüner Veltliner – die in Rieslingglazen werd geschonken – dronken we de Vermentino uit grote kelken, sterk lijkend op Bourgogneglazen. We vonden het wel passen bij de wijn, maar wilden natuurlijk wel even meer weten. Bij navraag aan het personeel bleek dit door ‘Herman’ zo voorgeschreven te zijn…

Ik citeer tot slot nog even Tom Stevenson, die in de Nederlandse editie van 2006 van zijn Wijnencyclopedie onder het kopje Bolgheri DOC schreef: Let op de nieuwe Vermentino van Piero Antinori. Dat belooft de eerste grote Toscaanse witte wijn te worden van een inheemse druif. Ik kan Stevenson alleen maar gelijk geven.