We hebben een kerk gekocht…

Jeanette van der Steen van het Waalse domein Château Bon Baron doet verslag van de ontwikkelingen op haar wijndomein.

We hebben een kerk gekocht in Dinant. ‘Een kerk?’, zul je zeggen.  Ja, een kerk. Of liever gezegd, een kapel. De kapel St. Nicolas was al jaren gedesacraliseerd en stond, op af en toe een evenement na, al bijna 20 jaar leeg. De gemeente Dinant besloot een tender uit te schrijven. Iedereen met een serieus project kon meedingen.

Vijftien mensen in totaal zouden de biedingen beoordelen: mensen uit het gemeentebestuur, van de oppositie, bewoners uit de stad zelf en gedeputeerden van de kerkgemeenschap. Er werd op drie zaken geselecteerd in volgorde van belangrijkheid: het project, de architectuur en de prijs.

En wij, eigenaren van Château Bon-Baron, hebben de kerk dus in de wacht gesleept. Wel nog even het contract goed doorlezen. Dat is wel zwaar Frans, maar daar moeten we dan maar even doorheen. Wat we er mee van plan zijn? Een wijnboerin uit Nederland die wijn maakt in Wallonie. Wat moet die met een kerk? Miswijn maken??

Wijnevents
Dat zal het beslist niet worden. Nee, het plan is om hier ‘wijnevents’ te gaan organiseren. Het moet voor de bezoekers een ‘wine experience for all senses’ worden. Wat het precies zal worden? Daar moeten jullie allemaal nog even op wachten. We hebben vorig jaar al een klein voorproefje gehad door onze samenwerking met het Musee Espagnol in Bouvigne: Wijnen langs de Maas, toen en nu. Ik heb veel teksten vertaald, lezingen gegeven en heel veel oude gebruiksvoorwerpen uitgeleend. De expositie zal een tijdje reizen en daarna weer terug komen. Ik heb met het museum afgesproken dat ik de expositie in mijn ‘wine experience’ op wil nemen. Dus als je nog niet geweest bent: hou dit blog van Mariëlla maar even in de gaten.

Intussen heb ik al wel het koopcontract binnen. De gemeente wil zo snel mogelijk tekenen. Ik ook. Ik vermoed dat alles in orde is, maar om zeker te zijn laat ik het even vertalen om later niet voor verrassingen te komen staan. Als de handtekeningen gezet gaan worden, zal ik dit wellicht doen in het mooie decor van het stadhuis van Dinant. Dat gebouw is zo mooi dat het feitelijk opengesteld zou moeten worden voor het publiek. De ondertekening zal natuurlijk afgesloten worden door een mooie wijn van Chateau Bon Baron.

Wijngaard en ganzevoet
Hoe het met de nieuwe wijngaard is, vraag je? Of we last hebben van de langdurige droogte? Of ik ze moet sproeien? Of er gebrek is aan water?

Ik sta er ook versteld van, maar met de droogte hebben we geen enkel probleem. Beregening is dan ook niet nodig. Ik zou daar overigens niet eens de middelen voor hebben. Dit kan alleen omdat we in 2010 de bodem grondig hebben bewerkt en voor bereid op de aanplant van de wijngaard: we hebben de bodem volledig omgekeerd. Je zult zeggen ‘maar dat doet elke boer ieder jaar’. Je moet je voorstellen dat landbouwgrond die door boeren in gebruik is geweest, jarenlang slechts bewerkt is tot een diepte van 25 cm. Hierdoor is, onder deze 25 cm, de aarde volledig samengeperst; hij vormt een zeer compacte laag. Nieuwe wijnstokken worden met hun wortels ongeveer 45 cm diep geplant. Hiervoor moet je de bodem wel openbreken. Met het oog op de menging van de bodem en om haar natuurlijke kruimelige structuur terug te geven, hebben we zeer goed werk gedaan. We hebben de bodem gekeerd tot een diepte tussen de 80 en 100 cm diep. We hebben dit gedaan met een speciale ploeg en een grote schijveneg, om de schade aan de bodemstructuur te minimaliseren.

Toch, als je de bodem bewerkt, zoals wij dat vorig jaar deden, dan moet je minimaal één jaar uittrekken om hem te laten herstellen en een stabiele goede structuur met een goede capilaire werking terug te krijgen. Niet alleen het herstel van de bodem zelf telt, maar ook het herstel van het bodemleven. Hiervoor hebben we vorig jaar alfalfa ingezaaid. Dit plantje haalt stikstof uit de lucht en stelt dat later ter beschikking van de bodem. Kunstmatige bemesting is op deze manier niet nodig.

Er zit ondanks de droogte nog zo veel vocht in de bodem dat we een probleem met de ganzevoet hebben. Het wordt beschouwd als een onkruid, maar in feite is het een soort van wilde spinazie en van het zaad kunt je brood bakken. Helaas kunnen wij al dat lekkers niet oogsten en al zeker geen 15 hectare. Als de ganzevoet niet wordt verwijderd zal het de wijnstokken overwoekeren met 1,5 meter hoge begroeiing en een even diepe en dikke wortel. Ik wil absoluut geen onkruidbestrijders gebruiken, dus dat is schoffelen geblazen.

Snelheidsbegrenzer
Het leuke is dat de wijngaard langs een toeristische route naar Dinant ligt. Zo’n wijngaard waar mensen aan het werk zijn wordt een automatische snelheidsbegrenzer! Iedereen rijdt veel langzamer of vraagt wat we aan het doen zijn. Raampje open en effe ‘chapeau’ roepen of een duim opsteken. Er is zelfs al een wielrenner per ongeluk van de helling naar beneden gerold omdat hij zo nieuwsgierig was. Gelukkig was het een zachte landing. Al die aandacht geeft je toch veel moed om verder te schoffelen en met name de te lange ganzevoeten met de hand eruit te trekken.

We zijn ook al begonnen met het palen rammen voor de draadinstallatie. De bodem is niet te zwaar en het gaat gelukkig heel goed. Het is indrukwekkend om te zien dat, in welke richting je ook kijkt, deze palen in een rechte lijn staan. De wijnstokken groeien zeer goed en zullen binnenkort worden gehecht aan het steunpaaltje. De oudere wijnranken staan in bloei. Dat wordt volgende week – na Pinksteren – of zo al ontbladeren. Maar daar vertel ik later nog wel meer over.

Bon Baron, Pinksteren 2011, Jeanette van der Steen