En weer werd er niet gesnoeid vandaag: toen we met zo’n man of zeven bij ‘onze’ wijngaard aan de oevers van de Kromme Rijn aankwamen, bleek de snoei al gedaan voor ons. Wie of wat konden we op dat moment niet achterhalen, maar we konden alleen nog maar de takjes opruimen en er kransen van vlechten…..
Wat we onder het genot van thee en cake natuurlijk gedaan hebben. Waarschijnlijk heeft de eigenaar van het land gedacht: die snoei moet nu toch echt, ik ga aan de slag. Maar ons leermoment (dat van de leden van het UWWG) is nu dus helaas voor dit jaar voorbij.
Restte Nico en mij alleen nog de riesling in eigen tuin te snoeien, wat we bij thuiskomt maar gelijk hebben gedaan.
Het is inderdaad vrij laat om te snoeien: de snijwonden van de plant gaan bloeden omdat de sapstromen eigenlijk al op gang gekomen zijn. Als het tussen nu en een dag of tien gaat vriezen, heb je kans dat de vorst in de plant trekt en de stam gaat splijten. Laten we duimen dat het niet zo ver komt.
Onze riesling hebben we keurig teruggesnoeid tot een hoofdstam, drie leggers en op die leggers uitlopers van vorig jaar met maximaal twee ogen. Ik geloof dat we nu eindelijk begrijpen hoe het werkt, dus volgend jaar kunnen we het hopelijk zonder verder advies. En nu maar hopen op een goed jaar, zodat we na de zomer nog weer meer trossen hebben dan vorig jaar, om toch iets meer wijn te kunnen maken. Teveel trossen moet overigens ook weer niet, dan krijg je druiven die slappe, smakeloze wijn opleveren.
