Wijnkronieken is nu al weer zo’n vijf jaar in de lucht. Naast schrijven voor Wijnkronieken heb ik inmiddels ook andere wijnschrijf-activiteiten ontplooid, die zo af en toe doorschemeren, voor de oplettende lezer. De laatste dagen ben ik ook stevig aan het nadenken over de toekomst van Wijnkronieken. Hoe lang ga ik nog door met het beschrijven van de zoveelste proeverij, de zoveelste fraaie wijn die ik zelf geïmporteerd heb, als toch 95% van de Nederlanders hun wijn klakkeloos bij de supermarkt koopt? Voor wie schrijf ik nu eigenlijk? Een vormgever is op dit moment bezig een echt logo voor Wijnkronieken te ontwerpen, dus doorgaan wil ik eigenlijk wel. Afgeleid van dat logo hoop ik een logo en een webpagina voor mijn andere wijnschrijfactiviteiten te laten maken.
Maar altijd is daar die twijfel: zal ik juist meer gaan schrijven over wijngeschiedenis, waar mijn passie ligt, maar waar slechts een heel selecte groep in geïnteresseerd is? Of zal ik toch eens vaker een supermarktwijn onder de loep nemen?
Wat doe ik dan eigenlijk nog meer? Allereerst is daar natuurlijk Herberg De Ketel en de Kurk, mijn samenwerkingsproject met Ariane. Recent is de Herberg verhuisd van WordPress naar Blogger. We hebben een half jaartje stil gelegen, maar inmiddels is iedereen weer van harte welkom voor lekkere recepten, heerlijke wijnen en gezellige verhalen over eten en drinken. Maar ook daar geldt: er zijn al zo ontzettend veel eet-, en kookblogs. Voegen we eigenlijk nog wat toe?
Daarnaast heb ik natuurlijk mijn artikelen over wijn in het verleden geschreven: over de geschiedenis van de Utrechtse wijnhandel Van Wageningen en de Lange en over de wijnhandel in middeleeuws Utrecht. Dat laatste artikel moet ooit nog eens leiden tot een proefschrift, hoop ik! En met vriendin Ank zijn er nog andere boekplannen, maar waar haal ik de tijd vandaag….
Voor wijnhandelaren schrijf ik op incidentele basis teksten. Bijvoorbeeld voor de website van WerkhovenHelming Wijnkopers. Roel Helming en Edwin Werkhoven hadden het frame van hun website al geruime tijd klaarstaan, maar kwamen er niet toe de wijnen te beschrijven en producentenprofielen te maken. Dat heb ik de afgelopen maanden voor ze gedaan. Dit soort activiteiten wil ik eigenlijk nog wat uitbouwen…. (pure copywriting dus).
En last but zeker not least moet je de komende Perswijn maar in de gaten houden. Als alles goed gaat, tref je er in de rubriek Ter plaatse mijn beschrijving van Celler Espelt, in de Noord-Spaanse Empordá. Maar kun je copywriting combineren met schrijven voor wijnbladen? De recente discussie op Foodlog, naar aanleiding van een case die Onno Kleyn over zichzelf presenteerde op een symposium ‘Wij en de commercie’, bestemd voor culinair journalisten, doet mij daar weer ernstig over nadenken…
Anonymous zegt
Ga alsjeblieft door met je wijnkronieken. Wellicht kun je een zoekfunctie inbouwen die je toelaat om wijnen te vergelijken of gemakkelijk te vinden?
Daarnaast denk ik dat het beschrijven van supermarkt wijnen… daar zitten tenslotte ook mooie vonsten tussen, meer publiek lokt. Probeer een discussie op gang te brengen door de vraag te stellen: wat drinkt u nu. Het is mooi om over wijn in het algemeen te spreken niet?
Als 95% van de mensen hun wijnen in de supermarkt haalt moet je proberen hun aandacht te trekken en ze te ‘leiden’ naar betere en mooiere wijnen bij de betere winkels. Als Nederlander woon ik nu al geruime tijd in België en ik vind het aanbod van supermarkt wijnen in België VEEL beter en breder dan in Nederland. Waar je in Nederland zovaak de Gall en Gall tegenkomt kun je hier volledige andere wijnen vinden in de grotere supermarkt ketens. Daarnaast vind je hier zoveel wijnwinkels. Schitterend gewoon. Zeker nu de meesten hun wijnen presenteren.
Veel succes, maar blijf doorgaan.
Mariëlla zegt
Dank, anoniem Nederlander in België. Wat voor soort wijnwinkels spreek je over in België? Zijn die anders dan de wijnspeciaalzaken hier in Nederland, waar we er toch ook een fors aantal van hebben?
Anonymous zegt
Ga door!!! jij bent echt mijn favoriete favoriet.
Yontie
paul zegt
Dag Mariëlla;
Een lieve en hartverwarmende reactie van die anoniem uit België, dat is zeker. En een mooi pleit voor de educatie “aan de basis”. Maar ik begrijp je twijfels maar wat goed.
Waar ik jou schrijfsels voor gebruik is de verruiming van mijn kennis. Ik lees die wel tussen de regels door, ook wanneer je schrijft over supermarktwijnen.
En wat mij betreft zijn je verhalen over de geschiedenis en achtergronden verreweg het belangrijkst.
Die 95% procent opvoeden? Ik geef het je te doen, maar ik heb er weinig fedusie in. Je hebt zelf al eerder geconcludeerd dat de algehele trent hier ten lande zoiets is als: “Is het te drinken en kost het minder dan vier piek? Okee, dan gaan we d’r voor…” Het lijkt me een frustrerend gevecht tegen de bierkaai. (Bestaat er een wijnkaai?)
Aan de andere kant, die paar bekeerde zielen, die enkele geredde drinker is ook niet níks (ik moest het ten slotte ook leren, en je hebt me daar aardig bij geholpen).
En trouwens: schrijven voor die 5% is óók de moeite waard.
Mariëlla, je zult zelf wel tot een besluit komen. Maar bedenk dat wanneer je stopt, wij je zullen missen.
Paul, Ministerie enz…
Mariëlla zegt
He Paul, de nacht gaf blijkbaar stof tot overpeinzingen 😉 Dank voor je opbeurende woorden en wees gerust, ik ga nog wel even door. Zo’n schrijfseltje komt voort uit een wat mindere bui, maar gelukkig gaan die weer over. Ik tref die buien ook wel elders aan, zelfs in Ministerie’s 😉
Inderdaad: die 95% opvoeden ga ik maar niet. Ik blijf schrijven over wat ik zelf leuk vind: vooral wijngeschiedenis dus, en goede wijnen van minder gangbare herkomst etc…. Wie er wat van oppikt: prima. Maar nog altijd schrijf ik ook vooral om mijn eigen ervaringen, belevenissen, kennis etc.. te ordenen, zodat ik het ook zelf kan terugvinden. Ook een niet onbelangrijke taak! En die educatie: dat kan ik misschien nog eens beter doen door een cursus in het buurthuis te geven.
Groetjes,
Mariëlla