Wijnland Duitsland

Tien jaar geleden besloot ik dat ik meer wilde weten over Duitse wijnen. We kochten wijn bij Gilbert van Houten, gingen naar de Moezel op vakantie en kochten The Wine Atlas of Germany. En toch werd het de jaren daarna niet veel met de kennis over Duitsland als wijnland. Duitse wijnen waren lastig te vinden en we raakten in de ban van de Oostenrijkse wijnen geïmporteerd door Regina Meij. Tot ik ruim een jaar geleden in contact kwam met Jacob Molendijk, importeur van een aantal goede Duitse Winzer. Duitsland kwam weer in de belangstelling, we verdiepten ons verder, proefden en genoten. Inmiddels bevat onze wijnkast wijn van diverse producenten, voornamelijk Riesling maar ook een enkele Weissburgunder. En dit weekend volgen ongetwijfeld nog wat Spät- en Frühburgunders, als ik terugkom van een reisje naar het Ahr-dal.

Tijdens Prowein was Duitsland als wijnland zwaar vertegenwoordigd. In hal 4 was alles Duits wat de klok sloeg. Een greep uit wat mij opviel: een grote, terughoudend groen vormgegeven stand met alle VDP-wijnbouwers, zeg maar de top van de wijnpiramide; verder diverse grote stands van wijngebiedvertegenwoordigingen (Baden bijvoorbeeld) naast kleine Duitse wijnproducenten met specialiteiten, een zomerse bijdrage van het Deutsche Weininstitut, diverse wijntijdschriften met presentaties en een grote stand van de DLG, de Deutsche Landwirtschafts-Gesellschaft of in vertaling de Duitse Landbouw Organisatie.

Deze DLG heeft ook diverse wijnbouwers onder de haar leden, en organiseert wedstrijden – de DLG-Bundesweinprämierung – waarbij medailles te verdienen zijn: goud, zilver, brons. Wat de status van de DLG in wijnland precies is, is me nog niet helemaal duidelijk, maar de wijnen die ze presenteerden mochten er zeker zijn. Sommelier Yvonne Heistermann sprak met zeven jonge wijnbouwers onder de titel ‘Gold Typen – Jungwinzer die Furore machen’. De meesten van hen komen ook voor in de Gault Millau Deutschland 2006, dus het zijn niet de minsten.
Ik was vooral getroffen door het zeer prettig drinkbare karakter van de wijnen. Geen toppers, naar mijn smaak, wel heerlijke drinkbare Rieslings die het hier in de slijterijen zeker niet slecht zouden doen.

Mijn vriendin Ariane kent de term boekenwijn: wijnen die je drinkt terwijl je een spannend boek zit te lezen. Je wilt wel kwaliteit en drinkgenot, maar bent teveel opgenomen in het boek om echt aandacht aan de wijn te schenken. De wijnen die de DLG presenteerde vond ik nu echt ‘boekenwijnen’: goede wijnen die absoluut de test van een aandachtige beoordeling zouden doorstaan, maar ook zonder schaamte weggeslobberd kunnen worden. Wat namen waar ik goede herinneringen aan heb: Patrick Philipps van Weingut Philipps-Eckstein in Graach aan de Moezel, Markus Klump van Weingut Klumpp in Bruchsal, Baden en Elmar Schauss van Weingut Schauss in Monzingen, Nahe.

De wijnen van de VDP-Winzer heb ik op Prowein niet geproefd, met uitzondering van die van Peter Jakob Kühn. Dit is het type wijn wat zich zeker niet als boekenwijn laat omschrijven; het zijn de wijnen waar meer aandacht voor nodig is. Zoals al uit mijn vorige bijdrage bleek, worden deze wijnen (in ieder geval de jaargang 2006) op Prowein eigenlijk te jong gepresenteerd, en zijn ze moeilijk te beoordelen. De stijl is vaak serieuzer, strenger dan wat ik bij de DLG-stand proefde. Tenminste, dat is mijn indruk.

Tot slot van mijn bezoek aan Prowein genoot ik in de stand van het Deutsche Weininstitut van diverse zomerse wijnen. Rosé is helemaal in, wat de ‘serieuze’ wijnwereld er ook van mag denken. Er stonden een twintigtal rosé’s en sekts klaar, waarvan naar eigen inzicht en in eigen volgorde geproefd kon worden. De boodschap van het Instituut was duidelijk: denk straks op het terras en op het strand bij de picknick ook eens aan Duitse wijn. De keuze was ruim: rosé’s van diverse druivensoorten, waaronder veel spätburgunder (pinot noir) en schwarzriesling (pinot meunier, een rode druif die ook voor Champagne gebruikt wordt). Ik was tamelijk onder de indruk van het gebodene, vooral van de Weissherbst en rosé van schwarzriesling. Weissherbst is de Duitse term voor vin gris, roséwijnen die nog net iets meer op witte wijnen lijken dan rosé.
Geen van de wijnen zou ik op het terras afslaan, al heb ik me wel afgevraagd wat ik nu liever drink: een Zuid-Franse rosé of een Duitse Weissherbst. Uiteindelijk denk ik dat de Franse rosé’s meer waar voor hun geld bieden, en dat de Duitse rosé’s het nog moeilijk krijgen op de internationale markt. Ze zijn goed, licht, combineren bij veel, maar smaken waarschijnlijk het beste in eigen land op zonnige terrassen.
En dat is eigenlijk de grote vraag op zo’n enorme beurs: hoeveel van de gepresenteerde wijnen verdienen het nu echt naam te krijgen op internationaal gebied? Ik zal hier later nog op terug komen.

Al met al was ik dinsdag zeer onder de indruk van de geboden Duitse wijnen. Niet voor niets zit de Duitse wijnexport in de lift. Van de topwijnen dreigen zelfs tekorten te ontstaan, sommige producenten moeten hun wijn op rantsoen zetten om alle gegadigden tevreden te stellen! Het Duitse Wijninstituut meldde onlangs trots de gestegen wijnexporten, ook naar Nederland. Ik hoop van harte dat veel Nederlandse slijters en wijnspeciaalzaken de weg naar de Duitse markt zullen weten te vinden. De wijnen verdienen het!

Met dank aan Riesling Partners voor de uitnodiging Prowein bij te wonen.