Een van mijn goede voornemens voor 2007 is minder katten op wijnen uit verre landen. Want ik ben eens gaan nadenken, en als historicus en wijnliefhebber kun je eigenlijk niet met goed fatsoen wijnen van verder weg afschrijven voor consumptie in Europa. Wat zou het vasteland van Noord-Amerika in de zeventiende en achttiende eeuw geweest zijn zonder de wijnen uit Madeira? Wat zouden de Engelsen in India in de negentiende eeuw hebben moeten drinken zonder wijnen van de Kaap? Nederlandse bedrijven als Jacobus Boelen haalden rond 1900 een fors deel van hun omzet uit Nederlands-Indië.
Great wines are made by their markets, zegt Hugh Johnson*. Ik zou zelfs wel durven stellen: Wines are made by their markets. Geen markt, geen wijn. Zonder de grote behoefte aan wijn in overzeese gebieden was een wijn als madeira in zijn huidige vorm nooit ontstaan. Zonder de vraag naar een alternatieve drank voor rum hadden ze in Australië in de achttiende eeuw misschien nooit een wijnindustrie opgezet. En zonder de grote dorst van de Verenigde Oostindische Compagnie waren er rond Kaap de Goede Hoop geen druivenstokken aangeplant.
Wat ik wil zeggen: wijn is eigenlijk altijd al over grote afstanden vervoerd: rond het begin van onze jaartelling van de Romeinse koloniën Massilia (Marseille) en Narbonne over bijvoorbeeld de Rhône naar de Keltische en Germaanse stammen in het noorden. In de Middeleeuwen van eilanden in de Middellandse Zee naar de havens van Brugge, Damme en Middelburg. Of verder nog, naar Hanzesteden rond de Oostzee. In de zeventiende eeuw van Madeira naar de jonge Amerikaanse koloniën aan de Oostkust, etc….
Wie ben ik dan om te mopperen dat we zo veel Zuid-Afrikaanse, Chileense of Australische wijn drinken tegenwoordig?
Dit alles schrijf ik omdat we deze maand opnieuw twee Zuid-Afrikaanse wijnen gaan proeven ter gelegenheid van Wine Blogging Wednesday.
En niet zomaar wijnen, maar flessen waar diverse anekdotes over te vertellen zijn. Wijnen die enerzijds gericht zijn op de markten die om deze wijnen vragen, maar anderzijds ook de passie van een bevlogen wijnmaker uitdrukken. Over de wijnen en wijnmaker de komende woensdagen meer informatie, vandaag nog even kort iets over het bedrijf waar ze vandaan komen: Fairview in het wijndistrict Paarl. In 1693 ontving Steven Vervey, waarschijnlijk een Franse hugenoot gevlucht na de opheffing van het Edict van Nantes in 1685, van gouverneur Simon van der Stel een stuk land op de zuidwestelijke helling van Paarl Mountain. Uit de overgeleverde belastingopgaven uit die tijd is vast te stellen dat al in 1699 wijn werd gemaakt op Fairview, dat toen nog Bloemkoolfontein heette.
Na een roerige geschiedenis kwam het land en de boerderij in 1937 in handen van de grootvader van de huidige eigenaar, Charles Back I. Deze had in 1926, voor de aankoop van wat nu Fairview is, al een Zuid-Afrikaanse prijswinnende wijn gemaakt. Inmiddels is zijn kleinzoon Charles Back II een van Zuid-Afrikaans meest begenadigde wijnmakers, maar daarover volgende week meer.
De twee wijnen van Wine Blogging Wednesday – 8 zijn:
Goat Door 2006, een witte wijn (Chardonnay) in de stijl van de Cote d’Or (Bourgondië), prijs € 7,40
Goats do Roam 2005, een rode wijn in de stijl van de Côte du Rhône, prijs € 8,35
De wijnen van Fairview zijn verkrijgbaar bij slijters en wijnspeciaalzaken die aangesloten zijn bij de Wijnkring. Lees voor meer informatie ook de introductie van Ailko Faber op Winelog, of de bijdragen van mijn collega’s op Wijnerij, DiningandWining, Drinkblog, Wijn.blog.nl en het Ministerie van Eten en Drinken. Onno Kleyn geeft ongetwijfeld weer een heerlijk recept vandaag!
* Hugh Johnson, The Story of Wine, p. 243
Alec zegt
Wat een flauwe benamingen zeg! Ik weet dat het leuk bedoeld is, maar zo’n wijn klinkt wel als “we willen graag op die-en-die soort wijn lijken”. Maar je weet het niet. Ik kan me herinneren dat de ‘Chat en neuf’ van de Hema best lekker was.
Robèrt zegt
En veel erger nog, niet in mijn buurt te verkrijgen.