Wat doet een mens met 24 flessen Griekse wijn, allemaal van het druivenras xinomavro? ‘Zure zwarte’ betekent xinomavro letterlijk, dus het wordt geen makkelijke klus die allemaal in je eentje te beoordelen. Je nodigt dus wat wijnminnende vrienden en kennissen uit, zorgt voor hapjes en een stevige lamsstoofpot voor later op de avond, en bereidt de proeverij zeer professioneel voor. En zo waren Nico en ik recent ten huize van wijnschrijver Simon Woolf en zijn partner Elisabeth Gstarz, om samen met nog drie andere wijnliefhebbers een avond geheel aan deze ‘zure zwarte’ te besteden. Simon had die 24 flessen ontvangen van de wijnboeren van Naoussa, hét herkomstgebied van Xinomavro in Noord-Griekenland, dankzij wederzijdse kennis Lily Dimitriou.
Ik had al eens eerder kennis gemaakt met deze druif, en dat was toen goed bevallen. Zou dat nu weer het geval zijn? Toen waren we de proeverij begonnen met twee mousserende wijnen van Laurens Hartman, de Karanika Extra Brut en Rosé. Dankzij Grieksewijnen kon ik de Extra Brut ook dit keer aan de proeflijst toevoegen, en hij beviel opnieuw uitstekend. De bubbels maakten de proefspieren los en de vrolijke fruitigheid zorgde voor een goede stemming. De echte sterren van de avond waren echter de stille, rode Xinomavro’s, in jaargangen tussen 2013 en 2000.
Ik ga een lang verhaal kort houden: vooral de oudere jaargangen, voornamelijk 2008, bevielen goed. Pas in deze gerijpte wijnen zijn de tannines enigszins getemd, en zijn fruit en zuren daarmee in harmonie. In de beste gerijpte Xinomavro’s zijn vaak aroma’s van tomaat en zwarte olijf te herkennen; ze hebben een stevige structuur en, zoals de naam al zegt, bezitten heel wat zuren. Simon zal er binnenkort ongetwijfeld meer over schrijven. Hier wil ik graag aandacht schenken aan een buitenbeentje, misschien wel mijn favoriete wijn van de avond: de Young Vines 2013 van Thymiopoulos Vineyards. Zoals bij nazoeken bleek, was de Jeunes Vignes de Xinomavro 2011 van hetzelfde huis tijdens de vorig Xinomavro-avond ook al mijn favoriet. Toeval bestaat niet, zullen we maar zeggen.
Rijzende ster
De website van Thymiopoulos is ‘under construction’; voor meer informatie was ik aangewezen op diverse Engelse sites, die allen zeer lovend over het wijnhuis zijn. Achter Thymiopoulos blijkt de jonge oenoloog Apostolos Thymiopoulos te zitten, regelmatig omschreven als ‘de rijzende ster van Griekenland’. Na zijn studie aan de Universiteit van Athene besloot Apostolos wijn te gaan maken van de druiven die zijn vader tot die tijd verkocht aan wijnproducenten. 2003 was zijn eerste oogst. Er wordt inmiddels biodynamisch gewerkt met natuurlijke gisten en de wijngaarden worden niet of nauwelijks geïrrigeerd. Beperkt irrigeren zou als doel hebben niet nóg meer tannines te creëren in deze druif, die daar toch al uitstekend van voorzien is.
Ik lees ook dat Apostolos Thymiopoulos vooral het fruit-karakter van de druif wil benadrukken, en dat is met de wijn van jonge stokken, Young Vines, uitstekend gelukt. Jong betekent in dit geval stokken die slechts vijf tot zeven jaar oud zijn, in tegenstelling tot die van meer dan 50 jaar oud, die fruit leveren voor de andere wijn, Earth and Sky (ook op de proeftafel bij Simon, en eveneens gekarakteriseerd door veel fruit).
Beaujolais
Aroma’s van framboos en aardbei deden de Young Vines wel wat op een Beaujolais lijken; het lichte, prettige en toch gestructureerde doordrink-karakter verhoogde die overeenkomst nog. Tegen een beetje koeling kan deze wijn ook prima. Na het proeven van de 24 andere wijnen besloot ik mijn sessie met een glas van deze verfrissende wijn: ik had mijn favoriet gevonden! En de conclusie van de avond: drink je Xinomavro ofwel van jonge stokken, ofwel minimaal een jaar of vijf gerijpt.
De Young Vines van Thymiopoulos is voor zover we konden achterhalen niet in Nederland verkrijgbaar, wel in België. Prijs circa € 12,50.
