We gaan door met het promoten van zoet. ‘Zoet moet!’, zou ik bijna willen zeggen, maar oké, dat gaat misschien wat ver. Als je echter zoiets lekkers voorgezet krijgt als de Moscatello di Castiglione van Angelucci, een producent uit de Italiaanse Abruzzen, dan krijg je neigingen het evangelie verder te willen verspreiden.
Een rijke industrieel besluit rond de eeuwwisseling zijn geld te steken in een bijzonder project: het redden van de wijnen uit zijn jeugd, de Moscatello’s van zijn woonplaats Castiglione a Casauria in de bergen ten oosten van de Pescara (aan de Adriatische Zee). Hij herinnert zich de ingedroogde druiven aan de stokken en het kattenkwaad dat hij met zijn vriendjes uithaalde. De jonge Antonio vond namelijk niets leuker dan druiven stelen, vooral ingedroogde druiven. Dat de boeren in de omgeving daar niet van gediend waren, is te verklaren uit het feit dat de wijn van die ingedroogde druiven speciaal voor het feest van San Bagio was bedoeld, begin februari. En geen druiven betekende geen wijn! De heilige Bagio, of Blasius, is heel toepasselijk de beschermer van lijders aan keelaandoeningen. En als iets je keel verzacht, is het wel een glas van deze soepele muskaatwijn…
Gered van de ondergang
Terug naar Antonio Angelucci. Toen hij zich realiseerde dat de smaak van zijn jeugd, de lokale muskaatwijn, in de nieuwe eeuw dreigde te verdwijnen, begon hij een wijnhuis en startte een project om de Moscatello van Castiglione van de ondergang te redden. Angelucci had succes: in 2009 werd de oorspronkelijke kloon van de moscatello di castiglione a casauria ontdekt. Deze is inmiddels door het Italiaanse landbouwministerie als authentiek druivenras van de streek erkend.
Het gebied waar de wijngaarden liggen kent een bijzonder microklimaat: rond een uur of vijf in de middag komt er uit de bergen, die tot wel 2000 meter reiken, een frisse wind opzetten. Dit microklimaat zorgt voor de noodzakelijke verkoeling en een groot verschil tussen dag- en nachttemperatuur. De wind houdt de druiven bovendien vrij van schimmels. Daarnaast voegt ook de bodem toe aan de frisheid van de wijn: de kalkhoudende klei geeft een minerale toon, heel opvallend in een muskaatwijn.
Met de hand geknakt
Om de druiven te laten indrogen, worden handmatig de steeltjes van de trossen aan de wijnstok geknakt, stuk voor stuk. Nadat de druiven zo 7 tot 15 dagen aan de stok zijn blijven hangen, worden ze handmatig geoogst in manden die maximaal vijf kilo kunnen bevatten; geplette druiven zijn uit den boze. In de kelder wordt een deel van de moscatello-druifjes heel licht geperst in een inerte omgeving (onder stikstof), om oxidatie geen kans te geven en de primaire fruitaroma’s optimaal te behouden. Het resultaat wordt vergist in roestvrijstalen tanks. Een ander deel van de druiven ondergaat voorafgaand aan de vergisting een koude inweking op de schillen, wordt daarna zacht geperst en vergist in houten vaten van Frans eiken. Na de assemblage van beide delen rust de wijn nog minimaal 6 maanden op de fles
Bij zoet én hartig
En dan kunnen wij ervan genieten! We proefden de wijn twee maal, eenmaal op een beurs en eenmaal thuis. Eerlijk gezegd waanden we ons na een slok onmiddellijk in het zonnige Italië. De fruitige cocktail van druif, perzik, citrus, honing en tal van andere intrigerende aroma’s zorgt voor een heel vrolijke wijn, die vooral straks bij het Kerstdiner een feestelijke finale kan verzorgen.
Door zijn kruidige tonen van munt en basilicum in de afdronk combineert de Moscatello uitstekend bij zowel zoet gebak als bij hartige zaken als blauwschimmelkazen. Voor zoet gebak denk ik aan de ciambelle di patata die ik in februari in Umbrië at, een soort donuts van aardappel; voor hartig aan een plateau met pittige Gorgonzola en vijgenbrood.
Ik zou zeggen: bestellen die Moscatello, en ga er lekker van genieten!
Importeur: Marchese Wijnimport