Examenverslag

Het zit er weer op. En het valt niet mee. Dinsdag 26 augustus om 11.00 uur was het uur van de waarheid, en mochten de cursisten van de Wijnacademie hun kunnen op organoleptisch gebied vertonen. Twaalf wijnen stonden klaar op 170 tafeltjes in de sporthal in Maarn, achttien vragen moesten we erover beantwoorden.

Andere jaren werd op internet uitgebreid ingegaan op de vragen; dat ga ik niet doen. Na 18 lessen weet iedere VIS wel wat hij of zij moet verwachten op het examen Proeven. En de nieuwsgierige die het niet weet, maar het toch wil weten, kan ik alleen maar melden: HET IS MOEILIJK. Je gaat aan alles twijfelen; denk je eindelijk potloodslijpsel of mint te ruiken, blijk je er achteraf totaal naast te zitten.

Ik troost mij met de gedachte dat ik sommige valkuilen heb vermeden: de fraaie Pinotage uit Robertson, Zuid-Afrika, heeft mij niet verward, ondanks de afwezigheid van de vermeend-kenmerkende lucht van verbrand rubber. En de Chardonnay uit de koele Valle de Limari in Chili stelde me ook niet voor raadselen.

Maar dan de extra vragen. Zou ik de koele Chileense Chardonnay (glas 4) omschrijven als licht, fris en kruidig of vol en rijp? Het antwoord had moeten zijn ‘vol en rijp’, aldus de uitslag op het bord, maar ik heb niemand gesproken die het daar mee eens was. Velen kozen voor licht, kruidig en fris. Dat er op een examen een dergelijke toch wel enigszins subjectieve vraag gesteld wordt, oké. Maar ook over glas 6 moesten we iets dergelijks beantwoorden. En dat schoot veel mensen in het verkeerde keelgat.
Enfin, genoeg gemopperd: het proeven heb ik ook zonder die idiote extra vragen niet gehaald. Volgende keer moet het gewoon beter.

Over de theorie voel ik me iets geruster, al barstte de examens weer van de instinkers. Bewust had ik voor het examen over de Nieuwe Wereld gekozen. Overzichtelijk, niet al te veel onbekende DO’s en DOC’s om te leren, zoals in Spanje en Italië. Toch ging het niet altijd goed. Vooral het combineren van allerhande détails in één vraag was soms erg verwarrend. Zo was ik ervan overtuigd dat Lutzville bij Klein Karoo hoorde, maar helaas, ik was in de war met Calitzdorp. Tsja, als je nooit in Zuid-Afrika geweest bent….. En Oregon ligt niet op de hoogte van Beaune, maar van Valence. Dan helpt het echt niet meer dat je precies weet welke druivenrassen er groeien en dat de staat tussen Californië en Washington ligt….
Gelukkig had ik wel andere bijzin-détails onthouden, zoals het zinnetje uit het lesboek dat merlot overrijp dreigt te worden in Argentinië. Verder waren er zelfs vragen bij waarvan ik nu nóg overtuigd ben dat er geen goede antwoorden waren. Maar je moest wel iets kiezen…. De uitslag volgt over twee weken.

Het examen over alle landen van Europa uitgezonderd Frankrijk, waar ik bewust niet aan deel genomen heb, schijnt nog lastiger geweest te zijn. DO’s en DOC’s die te obscuur zijn om er wijnen van te verkopen in Nederland, lijsten met druivenrassen die geen actieve wijnhandelaar meer weet….
Het gemopper en gekreun achteraf waren niet van de lucht! Eén advies aan iedereen die er nog aan moet beginnen: realiseer je dat de examens weinig toegepaste kennis van je vragen, maar gewoon regelrecht stampwerk zijn. Of dat nu een goede voorbereiding is voor een carrière in de wijnwereld, ik twijfel er sterk aan. En velen met mij, vrees ik.