Een van de treffendste ervaringen in de Pfalz vond ik het verschil in uitstraling en sfeer bij de producenten die we bezochten. Ze maken allemaal prachtige wijnen, maar bij de één voelde ik me meer thuis dan bij de ander. Waar dat aan lag? Aan de mensen achter die wijnen! Nergens heb ik zo duidelijk ervaren dat je nog zulke kwalitatieve wijn kunt maken en nog zo’n chique ontvangstkamer kunt hebben, maar dat ook de mens die de wijn toelicht en het verhaal wat erbij vertelt wordt, ertoe doet.
Een goed voorbeeld is ons bezoekje aan Weingut Thomas Steigelmann in Gimmeldingen. Geen wijndomein dat in de GaultMillau voorkomt, maar wel één met een zeer sappige, smakelijke Portugieser van 60 jaar oude stokken. 
Zeer hartelijk werden we er ontvangen door de oudste generatie Steigelmann, die het roer eigenlijk al overgedragen heeft aan de volgende. Enigszins onwennig maar met veel passie deed de 70-jarige Herr Steigelmann zijn verhaal, en nam ons allemaal voor zich in. Weingut Steigelmann ontving ons niet in een mooi proefkamer ingericht met antiek, maar gewoon op de binnenplaats, aan een lange schragentafel. Ons plezier was er niet minder om!
Een vergelijkbare ervaring had ik op mijn privébezoek aan Weingut Gabel in Herxheim. Rianne Gabel is van geboorte Nederlandse, en via de Vrouwen in de wijn hadden wij al eens contact gelegd. Zij nodigde mij uit langs te komen en haalde mij op halverwege de derde wandeldag, toen de rest van de groep aan de lunch ging bij een ander Weingut.
Ik maakte kennis met haar en haar man Wolfgang, lunchte in de keuken, proefde de wijnen, zag de cuves en bezocht met Wolfgang de wijngaarden. Nergens heb ik mij meer op mijn gemak gevoeld dan bij dit wijngoed. En hoewel het bedrijf niet in de GaultMillau staan en niet aangesloten is bij prestigieuze clubs als de VDP, heb ik toch genoten van de wijnen.
Zo was daar bijvoorbeeld de Gabel Secco, een wijn gemaakt door de zoon des huizes die nog een wijnopleiding volgt. Gemaakt van rivaner, kerner en scheurebe, met een heel frisse smaak van rijp geel fruit: een perfect zomers terrasdrankje! De fles is afgesloten met een kroonkurk, aangezien de druk in een Secco veel lager is dan in een Sekt. Daardoor is ook de mousse minder heftig dan bij een Sekt.
Gabel jr. wordt, net als zijn zus, die eveneens een wijnopleiding volgt, al volop in het bedrijf betrokken. Deze Secco was niet het enige project van de jongste generatie: een rode wijn met rijping op barriques en een eigen Riesling, de Junge Gabel, behoren tot de wijnen waar broer en zus aan werken.
Ik proefde ook die Junge Gabel 2008, naast een gewone Riesling Classic 2008. Beide waren heerlijk frisse wijnen, maar met duidelijke verschillen. De Junge Gabel kwam dan ook van een bodem met een hoger kalkgehalte en de druiven zijn rijper geoogst dan voor de Riesling Classic van Wolfgang zelf.
Gecharmeerd was ik ook van de Gabel Pinot Rosé Brut 2007, een van de eerste vrolijke Sekts die ik heb geproefd. Gemaakt volgens de traditionele champagne-methode, met een mooie neus van zacht rood fruit en heel licht wat gist. In de mond zacht en rond, met een mooie balans en een aangename mousse. Jammer dat ik niet met eigen auto naar de Pfalz was gekomen.
Hoewel de familie een grote (misschien wel een te grote, wordt zelf ook toegegeven) range aan rode wijnen maakt, heb ik die niet geproefd. Wel mocht ik nog genieten van een aantal edelzoete wijnen, de grote passie van Wolfgang. Ik proefde een heerlijke Scheurebe Auslese 2007 en een even smakelijke Riesling Auslese 2006. Eerder deze week beschreef ik al de Riesling Auslese 1992.
Wolfgang legde me uit waarom hij zo van deze zoete wijnen houdt. ‘Het zijn wijnen om na te laten aan de volgende generaties; om een schatkelder mee te vullen, zodat je je kinderen iets nalaat om van te genieten en zodat zij zich jou in die wijnen herinneren. Het is erfgoed, iets wat de wijnboer nalaat aan het nageslacht.’ Een prachtige gedachte!
Na een bliksembezoekje aan de Gästeweinberg, waar particulieren een eigen wijnstok kunnen pachten, was het al weer tijd om naar het volgende wijndomein te gaan. Het bezoek was veel te kort geweest, maar ik heb er veel geleerd en prettige mensen leren kennen. Het was het bezoek dat me het meest heeft geraakt, hoe aangenaam de andere proeverijen (waarover later meer) ook waren! Wijn mag dan gemaakt worden in de wijngaard, volgens velen, maar de mens erachter is toch altijd een niet te onderschatten én bepalende factor.
De wijnen van Weingut Gabel zijn verkrijgbaar bij Wijnhuis Oktober in Breda.
